Μπορεί ο Τεκτονισμός να αλλάξει τον Κόσμο ;

Ρίχνοντας μια ματιά στον κόσμο μας σήμερα, εύκολα διαπιστώνουμε οτι πολλά πράγματα έχασαν την αξία τους, ενώ αξίες άλλες πήραν την θέση τους στην ζωή μας.

Χάσαμε το «είμαι» αναζητώντας το «φαίνομαι».
Ηταν πάντα, όμως, η ανθρωπότητα, δύο ταχυτήτων; Αν δούμε προσεκτικά την ιστορία της, λίγο – πολύ ναι. Πάντα υπήρχαν οι αυθεντικοί και οι ψευδεπίγραφοι. Πάντα υπήρχαν οι φωτισμένοι καθοδηγητές και οι καθοδηγούμενοι από αυτούς ή από μη φωτισμένους...

Αν δούμε τον Τεκτονισμό με την παραδοσιακή αυθεντική του μορφή, ως συνέχεια των Αρχαίων Μυστηρίων, τότε ναι, οι Μασώνοι μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

Ο Τεκτονισμός με την παραδοσιακή του μορφή είναι αυτός που θα μας απασχολήσει και όχι αυτός που παρουσιάζεται σαν μία λέσχη επιφανών μελών με καλές προθέσεις.

Πολλές Τεκτονικές Οργανώσεις, ενώ ξεκίνησαν με καλές προθέσεις, μεταλλάχθηκαν σε λέσχες. Στην καλύτερη των περιπτώσεων σε Φιλανθρωπικές. Ομως ο Τεκτονισμός ΔΕΝ είναι Φιλανθρωπική Οργάνωση. Ο Τεκτονισμός φτιάχνει Φιλάνθρωπους. Η καλύτερα φτιάχνει Ανθρώπους. Ανθρώπους που με την προσωπική παρεμβολή τους σε κάθε δρώμενο της δημόσιας ζωής χωρίς τις πλάτες κανενός που θα επωφεληθεί από την δραστηριότητα αυτή, θα αλλάζουν κάθε στιγμή τα πάντα γύρω τους προς το καλύτερο.  Δεν χρειάζεται η φιλανθρωπία να διαφημίζεται. Αν διαφημισθεί, έχασε την αξία της.

Ετσι θα αλλάξουν τον κόσμο οι Μασώνοι.

Ο πραγματικός Τέκτονας, αυτός που εργάζεται για την αναζήτηση της αλήθειας μέσα μας, είναι κινούμενη βόμβα. Βόμβα στα θεμέλια του καθωσπρεπισμού, του φανατισμού, της ιδιοτέλειας, της επίδειξης, της σοβαροφάνειας.

Η κοινωνία βελτιώνεται όταν κάθε κύτταρό της γίνει καλύτερο. Βελτιώνεις την ποιότητα των επι μέρους υλικών σε ένα οικοδόμημα για να αλλάξεις την ποιότητα του αποτελέσματος.

Ο Παραδοσιακός Τεκτονισμός, όχι μόνο μπορεί να αλλάξει την κοινωνία και να επαναφέρει τις αξίες της, αλλά πολύ περισσότερα πράγματα. Αρκεί να υπηρετεί πραγματικά τις αξίες της ανθρωπότητας όπως μας μεταδόθηκαν από τους Αρχαίους χρόνους μέχρι σήμερα.

Σήμερα, που η κρίση αξιών έχει φτάσει εκεί που δεν πάει άλλο, σήμερα είναι που Παραδοσιακές οργανώσεις σαν τον Τεκτονισμό, αυτόν που λειτουργεί με τα παλιά αυθεντικά πρότυπα, έχουν λόγο ύπαρξης και λειτουργίας.

Κάθε θετικό τόλμημα σήμερα, δυστυχώς, έχει καταντήσει να πρέπει να τεθεί στην υπηρεσία του «φαίνομαι». Αντί να επιδιώκουμε η φιλοσοφία του «είμαι» να είναι αυτή που θα βγεί στην επιφάνεια περισσότερο από κάθε άλλη φορά.

Κάθε ειλικρινής αναζητητής του φωτός που όλοι έχουμε μέσα μας ξέρει οτι στην ζωή πρέπει να κυριαρχεί η φράση του Louis Claude de Saint Martin «Επιθύμησα να κάνω το καλό, αλλά δεν επιθύμησα να κάνω θόρυβο, γιατί ένοιωσα ότι ο θόρυβος δεν κάνει καλό και το καλό δεν κάνει θόρυβο».

Πολλές προσπάθειες έγιναν από Τεκτονικές Οργανώσεις, όμως με λάθος τρόπο. Αναζητώντας τρόπους προσαρμογής στο σήμερα, αντί να επιδιώξουν να προσαρμόσουν την ζωή σε αυθεντικές αξίες. Υπερβάλλοντας λίγο θα λέγαμε οτι επειδή η κοινωνία έχει κλειστά τα φώτα, κλείνουν τον διακόπτη του λίγου φωτός κι’ εκείνοι.

Αλλαγή δεν νοείται κατεβάζοντας τον πήχυ των απαιτήσεών μας. Αλλαγή είναι να αλλάξουμε τα γεγονότα έτσι ώστε να φτάσουν τον πήχυ.

Μπορούν οι Τέκτονες να αλλάξουν τον κόσμο, αν  φωτίζουν κάθε στιγμή με την ανιδιοτελή, αθόρυβη και προσωπική δράση των μελών τους το σκοτάδι που κυριαρχεί όλο και σε περισσότερες εκδηλώσεις.

Πολλοί φυσικά θα θέσουν το εύλογο ερώτημα: Θα μείνουμε πίσω; Θα απαρνηθούμε την εξέλιξη; Θα καταργήσουμε τα σύγχρονα επιτεύγματα; Δεν θα εξελιχθούμε; Πώς θα αλλάξει ο κόσμος; Οχι βέβαια. Κάθε άλλο.

Η εικόνα που έχουμε συνήθως στο μυαλό μας για τον παραδοσιακό μελετητή, τον αγνό, τον προβληματισμένο είναι η εικόνα ενός ρακένδυτου γέρου, απεριποίητου, εγκαταλελειμμένου που αναζητά σε κάποιο ανήλιαγο υπόγειο το πνευματικό φως. Μέγα λάθος. Αυτός ο άνθρωπος, όσο καλές προθέσεις και εάν έχει, το πολύ πολύ να αλλάξει τον εαυτόν του. Αυτός ΔΕΝ είναι κινούμενη βόμβα. Ούτε έτσι δεν αλλάζει ο κόσμος.

Ο πραγματικός Τέκτονας, είναι ένας αναζητητής που ζεί μέσα στην κοινωνία και τον τρόπο ζωής της, ακριβώς για να τα επηρεάσει. Ζεί στο σήμερα και τα επιτεύγματά του, πατώντας όμως, σε παραδοσιακές αρχέγονες αξίες με ψηλά τον πήχυ. Κάθε στιγμή με την συμπεριφορά του επεμβαίνει σε κάθε πτυχή και μεταδίδει τον τρόπο σκέψης του. Δεν αλλοιώνεται από την χαλάρωση αξιών. Δεν συμβιβάζεται με μορφές εξέλιξης που οπισθοδρομούν πνευματικά τον κόσμο.

Η ανακάλυψη των υπολογιστών, ήταν μεγάλη εξέλιξη αλλά δεν πραγματοποιήθηκε για να χρησιμοποιούνται για αποχαύνωση. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να κάνουν την ζωή μας ευκολότερη, ταχύτερη, αρτιότερη και να μας δώσουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτόν μας.

Η ανακάλυψη του τηλεφώνου, μας βοήθησε να επικοινωνούμε, όμως δεν πρέπει να αντικαταστήσει την προσωπική επαφή που τόσο υποφέρει δυστυχώς στις μέρες μας.

Το διαδίκτυο μας προσφέρει άπειρες πηγές πληροφόρησης, ενημέρωσης και ταχείας επικοινωνίας, δεν σημαίνει όμως οτι επιδιώκει κατάργηση της σκέψης, η οποία αντίθετα πρέπει να ενδυναμωθεί.

Ο άνθρωπος είναι που κάνει την διαφορά και στα τρία παραδείγματα. Ο άνθρωπος με τον τρόπο σκέψης του. Και αυτόν τον τρόπο σκέψης είναι που καλείται ο Τέκτονας να μεταδώσει στο περιβάλλον του. Τότε κάτι αλλάζει πράγματι.

Ο Τεκτονισμός μπορεί να αλλάξει τα πάντα αρκεί να έχει τον σωστό στόχο. Να επηρεάσει καταστάσεις και αξίες. Να μεταδώσει την φιλανθρωπία στην πραγματική της βάση που είναι το να κάνω τα πάντα χωρίς να αναζητώ αντάλλαγμα. Ούτε ευχαριστώ. Η πραγματική αγάπη δεν αναζητά επιβεβαίωση για να υπάρξει. Αν έχεις λόγο για τον οποίο αγαπάς κάποιον, τότε δεν τον αγαπάς πραγματικά.

Η πραγματική φιλανθρωπία γίνεται από ενδιαφέρον για την ένδεια του άλλου. Οχι για επιβεβαίωση.

Η αναζήτηση άνετης ζωής γίνεται ως επιβεβαίωση και ανταμοιβή τίμιων κόπων, όχι για ικανοποίηση του εγωϊσμού μας και επίδειξη ανωτερότητας στο περιβάλλον. Ο άνθρωπος που έχει ενστερνισθεί αυτές τις αξίες, είναι λιγότερο αγχωμένος. Ζει πραγματικά και όχι στο περιθώριο, όχι αναλωνόμενος κάθε μέρα σε ένα αγώνα δρόμου που άλλοι τον έχουν τοποθετήσει για δικά τους συμφέροντα.

Μπορεί επομένως ο Τεκτονισμός να αλλοιώσει τα πάντα. Αθόρυβα, άμεσα, δυνατά και με την συμβολή του στην αναζήτηση των αξιών που μας μεταδόθηκαν και τις οποίες κατά βάθος όλοι γνωρίζουμε, αλλά πρέπει να βγάλουμε στην επιφάνεια.

Εγιναν αρκετές προσπάθειες μέχρι σήμερα που όμως δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα, ακριβώς γιατί κινήθηκαν σε λάθος στόχους. Συναντήσεις επί συναντήσεων, συζητήσεις επί συζητήσεων, ανταλλαγές πληροφοριών κλπ. Ενέργειες και προσπάθειες που το μόνο που κατάφεραν είναι να εξυπηρετήσουν κάποιους και να επεκτείνουν το δίκτυο γνωριμιών τους, έχοντας σαν δεκανίκι οτι κινούνται με βάση τις αρχές του Τεκτονισμού. Τον οποίον αλλοίωσαν στο όνομα εκσυγχρονισμού.

Οι περισσότερες προσπάθειες, δυστυχώς αναζήτησαν τρόπους καλύτερης διαχείρησης του σήμερα, δικαιότερης συμπεριφοράς ενός συστήματος που βασίζει την λειτουργία του και την ύπαρξή του στην αδικία, στην εκμετάλλευση και την διαίρεση. Ετσι, όμως δυστυχώς,  δεν θα αλλάξει τίποτα. Χρειάζεται το κάθε κύτταρο της κοινωνίας να αυτοπροσδιορισθεί με βάση την ίδια του τη πηγή. Με βάση τις αξίες της ενότητας και όχι της διαίρεσης. Της ανιδιοτέλειας και όχι της εκμετάλλευσης. Χρειάζεται να απαντάμε κάθε μέρα στα ερωτήματα: Ποιός είμαι, από πού ήρθα, πού πηγαίνω.

Ο παραδοσιακός Τεκτονισμός, αλλάζει κάθε μέρα ανθρώπους, χωρίς να ακούγεται τίποτα. Χωρίς να φαίνεται τίποτα. Χωρίς τυμπανοκρουσίες. Χωρίς κάμερες. Αν ψάξουμε μεγάλες προσωπικότητες που άλλαξαν τον κόσμο, θα δούμε οτι σε πολλές από αυτές τις περιπτώσεις κρυβόταν ένας Τέκτονας. Που ότι έκανε δεν το έκανε ως Τέκτονας, αλλά ως άνθρωπος που αναζήτησε κάτι περισσότερο από τους συνανθρώπους του. Αθόρυβα αλλά δραστικά.

Σε τέτοιους ανθρώπους μπορούμε να εμπιστευθούμε πολλά πράγματα. Και τότε πολλά πράγματα θα αλλάξουν.

Ας σκεφτούμε για λίγο οτι κάθε πρόβλημα που παρουσιάζεται στις μέρες μας, έχει την λύση του εάν παραμείνουμε σε παραδοσιακές αξίες.

Πόσο μεγαλείο ψυχής χρειάζεται άραγε για να αποδεχθούμε δίπλα μας κάποιον που θεωρούσαμε μέχρι χτές κατώτερό μας;

Πόσο μεγαλείο ψυχής χρειάζεται άραγε για να απαρνηθούμε μία άνεση που το μόνο που εξυπηρετεί είναι η ματαιοδοξία μας;

Πόσο μεγαλείο ψυχής χρειάζεται άραγε για να βοηθήσουμε κάποιον χωρίς καν... να του το πούμε;

Μήπως πρέπει να επανεκτιμήσουμε το χρήμα και την χρησιμότητά του;

Μήπως πρέπει να σταθούμε δίπλα στον άνθρωπο αντί να επιδιώκουμε να τον διαιρούμε σε ομάδες;

Μήπως πρέπει να σκεφθούμε οτι πρέπει να δούμε βαθειά μέσα μας για να δούμε την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι, και όχι όπως μας την επιβάλλουν άλλοι;

Ο παραδοσιακός Τεκτονισμός ΔΥΝΑΤΑΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. Αρκεί να μείνει παραδοσιακός.

Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό ΑΒΑΤΟΝ τεύχος 101, τον Αύγουστο του 2010